DIE MISTERIE VAN MY BESTAAN

“Die Here het aan my verskyn uit die verte: Ja, Ek het jou liefgehad met ’n ewige liefde; daarom het Ek jou getrek met goedertierenheid.”  (Jer 31:3)

In die Lydenstyd word ek bewus van my eie verganklikheid, dat my fisiese bestaan op aarde, my tydelik en sterflik is. Maar ek word ook aan die ander kant bewus van my onverganklikheid. Ek omarm albei hierdie werklikhede – hierdie twee saam is deel van die misterie van my lewe en bestaan hier op aarde. Hoe meer ek daaroor nadink, hoe meer word ek bewus van skuiwe in my binnewêreld as beelddraer van God.

Ek is ewig – en dit is wonderlik om dit te weet. My lewe het nie ‘n einde nie! Wanneer ek sterf is dit nie nie einde van my nie. As gelowig gaan ek vir altyd lewe in die nuwe hemel wat kom. Nie noodwendig op dieselfde manier as nou nie, maar saam met al my ander Christenpelgrimsreisigers glo ek dat ek in hierdie ewigheid, deur God se genade, altyd saam met Hom gaan wees.

My lewe het ook nie ’n begin nie!

Die grootsheid van my ewig-wees is meer as net my lewe na die dood. Volgens die

Joodse tradisie bestaan ek al lankal, nog vóór my konsepsie. My konsepsie was

maar net die begin van my aardse lewe wat deur die dood tot ’n einde kom. Dié

gedagte val effens vreemd op my oor, en soos baie ander Christene is ek geneig

om nie baie van my vooraardse bestaan te maak nie.

Dít is die misterie van my bestaan – ek is uit God, ek kom van Hom af, ek leef as gelowige deur God en vanuit God se lewe en krag en ek sal weer tot God

terugkeer. Wat ‘n grootse gedagte – dit gaan my verstand te bowe – God se liefde strek verby my aardse lewensduur en denke.

In die Lydenstyd wil ek van hierdie misterie ervaar hier in my binneste. Die Here het vir jou en my lief met ‘n ewige liefde, daarom het Hy my in die lewe ingestuur met die doel om Hom te eer en verheerlik vir solank ek op die aarde is.